Τὸ ρῆμα ὁράω-ῶ - ὁράομαι-ῶμαι.
|
| Ενεστώτας | Παρατατικός | Μέλλοντας (μέσος με ενεργητική σημασία) | Αόριστος (β’) |
| Οριστική | ὁρῶ ὁρᾷς ὁρᾷ ὁρῶμεν ὁρᾶτε ὁρῶσι(ν) | ἑώρων ἑώρας ἑώρα ἑωρῶμεν ἑωρᾶτε ἑώρων | ὄψομαι ὄψῃ ἤ ὄψει ὄψεται ὀψόμεθα ὄψεσθε ὄψονται | εἶδον εἶδες εἶδε(ν) εἴδομεν εἴδετε εἶδον |
| Υποτακτική | ὁρῶ ὁρᾷς ὁρᾷ ὁρῶμεν ὁρᾶτε ὁρῶσι(ν) |
|
| ἴδω ἴδῃς ἴδῃ ἴδωμεν ἴδετε ἴδωσι(ν) |
| Ευκτική | ὁρῷμι ἤ ὁρῴην ὁρῷς ἤ ὁρῴης ὁρῷ ἤ ὁρῴη ὁρῷμεν ὁρῷτε ὁρῷεν |
| ὀψοίμην ὄψοιο ὄψοιτο ὀψοίμεθα ὄψοισθε ὄψοιντο | ἴδοιμι ἴδοις ἴδοι ἴδοιμεν ἴδοιτε ἴδοιεν |
| Προστακτική | - ὅρα ὁράτω - ὁρᾶτε ὁρώντων |
|
| - ἰδέ ἰδέτω - ἴδετε ἰδόντων ἤ ἰδέτωσαν |
| Απαρέμφατο | ὁρᾶν |
| ὄψεσθαι | ἰδεῖν |
| Μετοχή | ὁρῶν ὁρῶρα ὁρῶν |
| ὀψόμενος ὀψομένη ὀψόμενον | ἰδών ἰδοῦσα ἰδόν |
|
| Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Τετελεσμένος μέλλοντας |
| Οριστική | ἑώρακα ἑώρακας ἑώρακε(ν) ἑωράκαμεν ἑωράκατε ἑωράκασι(ν) | ἑωράκειν ἑωράκεις ἑωράκει ἑωράκεμεν ἑωράκετε ἑωράκεσαν | ἑορακώς ἔσομαι ἑορακώς ἔσῃ (-ει) ἑορακώς ἔσται ἑορακότες ἐσόμεθα ἑορακότες ἔσεσθε ἑορακότες ἔσονται |
| Υποτακτική | ἑορακώς ὦ ἑορακώς ᾖς ἑορακώς ᾖ ἑορακότες ὦμεν ἑορακότες ἦτε ἑορακότες ὦσι(ν) |
|
|
| Ευκτική | ἑορακώς εἴην ἑορακώς εἴης ἑορακώς εἴη ἑορακότες εἶμεν ἑορακότες εἶτε ἑορακότες εἴησαν ἤ εἶεν |
| ἑορακώς ἐσοίμην ἑορακώς ἔσοιο ἑορακώς ἔσοιτο ἑορακότες ἐσοίμεθα ἑορακότες ἔσοισθε ἑορακότες ἔσοιντο |
| Προστακτική | - ἑορακώς ἴσθι ἑορακώς ἔστω - ἑορακότες ἔστε ἑορακότες ἔστων |
|
|
| Απαρέμφατο | ἑορακέναι |
| ἑορακώς ἔσεσθαι |
| Μετοχή | ἑορακώς ἑορακυῖα ἑορακός |
| ἑορακώς ἐσόμενος ἑορακυῖα ἐσομένη ἑορακός ἐσόμενον |
* Στον παρακείμενο, υπάρχει και ο τύπος ἑόρακα (κλίνεται ομαλά). Υπάρχει επίσης και παρακείμενος β’, ὄπωπα.
ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
|
| Ενεστώτας | Παρατατικός | Μέσος αόριστος (β΄) | Παρακείμενος |
| Οριστική | ὁρῶμαι ὁρᾷ ὁρᾶται ὁρώμεθα ὁρᾶσθε ὁρῶνται | ἑωρώμην ἑωρῶ ἑωρᾶτο ἑωρώμεθα ἑωρᾶσθε ἑωρῶντο | εἰδόμην εἴδου εἴδετο εἰδόμεθα εἴδεσθε εἴδοντο | ἑώραμαι ἑώρασαι ἑώραται ἑωράμεθα ἑώρασθε ἑώρανται
ἤ
ὦμμαι ὦψαι ὦπται ὤμμεθα ὦφθε ὠμμένοι εἰσί(ν) |
| Υποτακτική | ὁρῶμαι ὁρᾷ ὁρᾶται ὁρώμεθα ὁρᾶσθε ὁρῶνται |
| ἴδωμαι ἴδῃ ἴδηται ἰδώμεθα ἴδησθε ἴδωνται | ἑωραμένος ὦ ἑωραμένος ᾖς ἑωραμένος ᾖ ἑωραμένοι ὦμεν ἑωραμένοι ἦτε ἑωραμένοι ὦσι(ν) |
| Ευκτική | ὁρῴμην ὁρῷο ὁρῷτο ὁρῴμεθα ὁρῷσθε ὁρῷντο |
| ἰδοίμην ἴδοιο ἴδοιτο ἰδοίμεθα ἴδοισθε ἴδοιντο | ἑωραμένος εἴην ἑωραμένος εἴης ἑωραμένος εἴη ἑωραμένοι εἶμεν ἑωραμένοι εἶτε ἑωραμένοι εἴησαν ἤ εἶεν |
| Προστακτική | - ὁρῶ ὁράσθω - ὁρᾶσθε ὁράσθων |
| - ἰδοῦ ἰδέσθω - ἴδεσθε ἰδέσθων | - ἑώρασο ἑωράσθω - ἑώρασθε ἑωράσθων
ἤ
- ὦψο ὤφθω - ὦφθε ὤφθων |
| Απαρέμφατο | ὁρᾶσθαι |
| ἰδέσθαι | ἑωρᾶσθαι ἤ ὦφθαι |
| Μετοχή | ὁρώμενος ὁρωμένη ὁρώμενον |
| ἰδόμενος ἰδομένη ἰδόμενον | ἑωραμένος ἑωραμένη ἑωραμένον
ἤ
ὠμμένος ἤμμένη ὠμμένον |
|
| Υπερσυντέλικος | Τετελεσμένος μέλλοντας | Παθητικός μέλλοντας | Παθητικός αόριστος |
| Οριστική | ἑωράμην ἑώρασο ἑώρατο ἑωράμεθα ἑώρασθε ἑώραντο
ἤ
ὤμμην ὦψο ὦπτο ὤμμεθα ὦφθε ὠμμένοι ἦσαν | ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἔσομαι ἑωραμένος ἔσῃ (-ει) ἑωραμένος ἔσται ἑωραμένοι (ἤ ὠμμένοι) ἐσόμεθα ἑωραμένοι ἔσεσθε ἑωραμένοι ἔσονται | ὀφθήσομαι ὀφθήσῃ (-ει) ὀφθήσεται ὀφθησόμεθα ὀφθήσεσθε ὀφθησόμεθα ὀφθήσεσθε ὀφθήσονται | ὤφθην ὤφθης ὤφθη ὤφθημεν ὤφθητε ὤφθησαν |
| Υποτακτική |
|
|
| ὀφθῶ ὀφθῇς ὀφθῇ ὀφθῶμεν ὀφθῆτε ὀφθῶσι(ν) |
| Ευκτική |
| ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἐσοίμην ἑωραμένος ἔσοιο ἑωραμένος ἔσοιτο ἑωραμένοι (ἤ ὠμμένοι) ἐσοίμεθα ἑωραμένοι ἔσοισθε ἑωραμένοι ἔσοιντο | ὀφθησοίμην ὀφθήσοιο ὀφθήσοιτο ὀφθησοίμεθα ὀφθήσοισθε ὀφθήσοιντο | ὀφθείην ὀφθείης ὀφθείη ὀφθείημεν ἤ ὀφθεῖμεν ὀφθείητε ἤ ὀφθεῖτε ὀφθείησαν ἤ ὀφθεῖεν |
| Προστακτική |
|
|
| - ὄφθητι ὀφθήτω - ὄφθητε ὀφθέντων ἤ ὀφθήτωσαν |
| Απαρέμφατο |
| ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἔσεσθαι | ὀφθήσεσθαι | ὀφθῆναι |
| Μετοχή |
| ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἐσόμενος ἑωραμένη (ἤ ὠμμένη) ἐσομένη ἑωραμένον (ἤ ὠμμένον) ἐσόμενον | ὀφθησόμενος ὀφθησομένη ὀφθησόμενον | ὀφθείς ὀφθεῖσα ὀφθέν |
