7. Τὸ ῥῆμα οἶδα (=γνωρίζω). Τὸ οἶδα εἶναι παρακείμενος β’ τοῦ ἄχρηστου ῥ. εἴδω καὶ πῆρε σημασία ἐνεστῶτα.
| Ενεστώτας | Παρατατικός | Μέλλοντας | Αόριστος β’ |
Οριστική | οἶδα οἶσθα οἶδε(ν) ἴσμεν ἴστε ἴσασι(ν) | ᾔδη ἤ ᾔδειν ᾔδησθα ἤ ᾔδεις ᾔδει ἤ ᾔδει ᾔδεμεν ἤ ᾖσμεν ᾔδετε ἤ ᾖστε ᾔδεσαν ἤ ᾖσαν | εἴσομαι ἤ εἰδήσω εἴσει (-ῃ) ἤ εἰδήσεις εἴσεται ἤ εἰδήσει εἰσόμεθα ἤ εἰδήσομεν εἴσεσθε ἤ εἰδήσετε εἴσονται ἤ εἰδήσουσι(ν) | ἔγνων ἔγνως ἔγνω ἔγνωμεν ἔγνωτε ἔγνωσαν |
Υποτακτική | εἰδῶ εἰδῇς εἰδῇ εἰδῶμεν εἰδῆτε εἰδῶσι(ν) | | | γνῶ γνῷς γνῷ γνῶμεν γνῶτε γνῶσι(ν) |
Ευκτική | εἰδείην εἰδείης εἰδείη εἰδεῖμεν (-είημεν) εἰδεῖτε (-είητε) εἰδεῖεν (-είησαν) | | εἰσοίμην ἤ εἰδήσοιμι εἴσοιο ἤ εἰδήσοις εἴσοιτο ἤ εἰδήσοι εἰσοίμεθα ἤ εἰδήσοιμεν εἴσοισθε ἤ εἰδήσοιτε εἴσοιντο ἤ εἰδήσοιεν | γνοίην γνοίης γνοίη γνοῖμεν γνοῖτε γνοῖεν |
Προστακτική | - ἴσθι ἴστω - ἴστε ἴστων | | | - γνῶθι γνώτω - γνῶτε γνόντων |
Απαρέμφατο | εἰδέναι | | εἴσεσθαι ἤ εἰδήσειν | γνῶναι |
Μετοχή | εἰδώς εἰδυῖα εἰδός | | εἰσόμενος ἤ εἰδήσων εἰσομένη ἤ εἰδήσουσα εἰσόμενον ἤ εἰδῆσον | γνούς γνοῦσα γνόν |
| Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Τετελεσμένος μέλλοντας |
Οριστική | ἔγνωκα ἔγνωκας ἔγνωκε(ν) ἐγνώκαμεν ἐγνώκατε ἐγνώκασι(ν) | ἐγνώκειν ἐγνώκεις ἐγνώκει ἐγνώκειμεν ἐγνώκετε ἐγνώκεσαν | ἐγνωκὼς ἔσομαι ἐγνωκὼς ἔσῃ (-ει) ἐγνωκὼς ἔσται ἐγνωκότες ἐσόμεθα ἐγνωκότες ἔσεσθε ἐγνωκότες ἔσονται |
Υποτακτική | ἐγνωκὼς ὦ ἐγνωκὼς ᾖς ἐγνωκὼς ᾖ ἐγνωκότες ὦμεν ἐγνωκότες ᾖτε ἐγνωκότες ὦσι(ν) | | |
Ευκτική | ἐγνωκὼς εἴην ἐγνωκὼς εἴης ἐγνωκὼς εἴη ἐγνωκότες εἶμεν ἐγνωκότες εῑτε ἐγνωκότες εἴησαν ἤ εἶεν | | ἐγνωκὼς ἐσοίμην ἐγνωκὼς ἔσοιο ἐγνωκὼς ἔσοιτο ἐγνωκότες ἐσοίμεθα ἐγνωκότες ἔσοισθε ἐγνωκότες ἔσοιντο |
Προστακτική | - ἐγνωκὼς ἴσθι ἐγνωκὼς ἔστω - ἐγνωκότες ἔστε ἐγνωκότες ἔστων | | |
Απαρέμφατο | ἐγνωκέναι | | ἐγνωκὼς ἔσεσθαι |
Μετοχή | ἐγνωκὼς ἐσόμενος ἐγνωκυῖα ἐσομένη ἐγνωκός ἔσόμενον | | ἐγνωκὼς ἐσόμενος ἐγνωκυῖα ἐσομένη ἐγνωκὸς ἐσόμενον |