Μερικὰ βαρύτονα ῥήματα (τῆς α’ συζυγίας) σχηματίζουν ἀόριστο β’ κατὰ τὰ ῥήματα σὲ -μι, ποὺ κλίνεται ὅπως ὁ ἀόρ. ἔστην.
Τὰ ῥήματα αὐτὰ ἔχουν ῥηματικὸ θέμα ίσχυρὸ καὶ ἀδύνατο, δηλ. ἔχουν χαρακτῆρα:
- η καὶ α: βαίνω, ἀόρ. β’ ἔ-βη-ν (ῥ. θ. βη-, βα-) / φθάνω, ἀόρ. β’ ἔ-φθη-ν (ῥ. θ. φθη-, φθα-)
- α: (ἀπο)-δι-δρά-σκ-ω, ἀόρ. β’ (ἀπ)έ-δρα-ν (ῥ. Θ. δρα-, δρα-) / γηρά-σκ-ω, ἀόρ. β’ ἐ-γήρα-ν (ῥ. θ. γηρα-, γηρα)
- η καὶ ε: ῥέω, ἀόρ. β’ ἐρ-ρύη-ν (ῥ. θ. ῥυη-, ῥυε-)
- ω καὶ ο: ἁλ-ίσκ-ομαι, ἀόρ. β’ ἑ-άλω-ν (θ. ἁλω-, ἀλο-) / γι-γνώ-σκ-ω, ἀόρ. β’ ἔ-γνω-ν (θ. γνω-, γνο-) / ζῶ, ἀόρ. β’ ἐ-βίω-ν (θ. βιω-, βιο-)
- υ: δύ-ομαι, ἀόρ. β’ ἔ-δυ-ν (ῥ. θ. δυ-, δυ-) / φύ-ομαι, ἀόρ. β’ ἔ-φυ-ν (ῥ. θ. φυ-, φυ-)