Προθέσεις

Ἄκλιτα μέρη τοῦ λόγου

Προθέσεις

Λέγονται οἱ ἄκλιτες λέξεις ποὺ συνήθως μπαίνουν ἐμπρὸς ἀπὸ κλιτὲς λέξεις καὶ φανερώνουν διάφορες σχέσεις, ὅπως τὰ ἐπιρρήματα.

Ἀπὸ τὶς προθέσεις:

1. λέγονται κύριες προθέσεις ὅσες χρησιμοποιοῦνται καὶ στὴ σύνταξη ἐμπρὸς ἀπὸ τὶς πλάγιες πτώσεις τῶν πτωτικῶν (π.χ. ἐν τῇ πόλει, σὺν αὐτῷ) καὶ σὲ σύνθεση μὲ ἄλλες λέξεις (π.χ. ἔντιμος, συντυγχάνω)΄ αὐτὲς εἶναι 18, οἱ 6 μονοσύλλαβες καὶ οἱ 12 δισύλλαβες: εἰς, ἐν, ἐκ ἤ ἐξ, πρό, πρός, σύν΄ ἀνά, διά, κατά, μετά, παρά - ἀμφί, ἀντί, ἐπί, περί - ἀπό, ὑπό - ὑπέρ΄
2. λέγονται καταχρηστικὲς προθέσεις ὅσες χρησιμοποιοῦνται μόνο στὴ σύνταξη ἐμπρὸς ἀπὸ τὶς πλάγιες πτώσεις τῶν πτωτικῶν (καὶ ὄχι σὲ σύνταξη μὲ ἄλλες λέξεις)΄ αὐτὲς εἶναι οἱ ἀκόλουθες ἐννιά: α) μὲ γενική: ἄχρι, μέχρι, ἄνευ, χωρίς, πλήν, ἕνεκα ἤ ἕνεκεν΄ β) μὲ αἰτιατική: ὡς, νή, μά.